Dziś na poniedziałkowym seminarium na seminarium „Epigrafika i papirologia” na Wydziale Archeologii UW gościliśmy dr Chiarę Cenati (Universität Wien, ERC MAPPOLA), która zaprezentowała referat "Poezja wyryta w kamieniu: wierszowane napisy z limesu Mezji Dolnej".

Abstrakt: Jedną z cech charakteryzujących obecność kultury rzymskiej w Imperium jest rozpowszechnianie poezji łacińskiej (i greckiej). Wydaje się, że powszechnym wzorcem jest to, że w nowych prowincjach Imperium Rzymskiego pierwsze formy poezji epigraficznej pojawiają się równocześnie z osadnictwem żołnierzy wzdłuż limesu. Jednak rozpowszechnienie łacińskiej poezji epigraficznej nie jest jednorodnym zjawiskiem: regiony i ośrodki można odróżnić od siebie za pomocą specyficznych odbić poetyckich, zależnych od lokalnego gustu, podłoża językowego lub kontekstu społecznego. Niniejszy artykuł ma dwa główne cele: po pierwsze, przedstawia przegląd produkcji inskrypcji wierszowanych wzdłuż Dolnego Dunaju w rzymskiej prowincji Moesia Inferior, a po drugie, analizuje czynniki podstawowe i siły napędowe, które przyczyniły się do rozprzestrzeniania się zwyczaju poetyckiego w tym regionie. Głównym czynnikiem jednoczącym jest oczywiście obecność armii rzymskiej na terytorium, które było wystawione na długi odcinek limesu i które, początkowo, było siedzibą dwóch, a następnie, sukcesywnie, trzech legionów, oprócz kilku oddziałów pomocniczych i floty. Jednak istnieje wiele innych aspektów, które należy wziąć pod uwagę: zakres dynamiki społecznej, a także tematyczne i formalne skupiska poetyckie, które przyczyniają się do zróżnicowanego rozprzestrzeniania się zwyczaju poetyckiego wzdłuż Dunaju, oraz stosunkowo późne i rozproszone pojawienie się epigraficznej produkcji poetyckiej w prowincji.